بصيرت يعني اينكه بدانيم شمري كه سر از حسين بريد همان جانباز صفين است كه تا مرز شهادت پيش رفت و زبيري كه در جمل برابر علي ايستاد همان سيف الاسلام پيامبر است كه بارها دل نازنين او را شاد كرد و بدانيم كه اهل كفر و باطل روزی قرآن بر سر نيزه كردند تا علي را مهجور سازند و ساختند و آگاه باشيم كه 50 سال بعد از درگذشت پيامبر، امام حسين به مسلخ رفت و امروز تكرار تاريخ است و هركدام از ما بايد نقش خود را انتخاب كنيم. آناني كه مدال خميني بر سينه دارند غره نشوند كه رهيدند كه در اين وادي هر كه بامش بيش، برفش بيشتر است و در صحنه غبار آلود امروز نه مدال، نه حكم و پست و مقام بود كه بصيرت است كه نجات‌بخش است و بي بصيرتي است كه دام شيطان و سقوط به اسفل السافلين را در پي دارد.

بي بصيرت آني است كه آنقدر سستي كرد تا علي زمان به تنهايي براي سامان نابساماني ها به ميدان آمد.

بي بصيرت آني است كه عطش قدرت و عشق به فرزندان و آقازاده ها او را خسته و از راه بازداشت.

بي بصيرت آني است كه يك روز به نعل و يك روز به میخ مي زند.

بي بصيرت آني است كه رهبر را همچون سيل در برابر هجوم تير دشمنان قرار مي دهند.

بي بصيرت آني است كه لباس پيغمبر را دست آويز مطامع مادي خود مي كند كه لعنت جاودانه علی بر اوست.

حال باید آنقدر دنبال بصیرت بگردیم تا بصیر شویم و حق را از باطل تشخیص دهیم.